Winternacht
Als ‘t buldrend windenheir, ontslagen van zijn banden,
Het zeevlak overgiert bij duistren winternacht,
En ‘t hulploos vaartuig zweept naar de ongastvrije stranden,
Waar slechts verderf en dood de veege manschap wacht.
Wanneer met elken stond de nood al hooger steigert,
En, bruisend, golf bij golf in ‘t lekke scheepshol dringt,
De mast verbrijzeld stort, de pomp haar diensten weigert,
En alles kermt en bidt en handenwringt, –
Dan is het grootsch en schoon voor fier gestemde harten,
Gelaten, onvervaard bij ‘t woeden der natuur,
En dood en doodsgevaar op d’Oceaan te tarten…
Maar ik zit liever thuis bij ‘t vuur.~ J.A. van Lennep
Na de nieuwe winter collectie van Essie te hebben uitgeprobeerd (in dit geval, Shearling Darling) en een paar dagen alleen deze kleur op mijn nagels te hebben gedragen, kreeg ik de neiging om een design te verzinnen. Aangezien het nog steeds winter is – hoewel je het Nederlandse weer hier bij ons moeilijk winter kunt noemen op het moment, het is meer een ‘donkere lente’ – leek het me leuk om een eenvoudig design te maken dat gebaseerd is op de prachtige patronen van de Noorse truien die je zo vaak ziet! Wat ook toevallig is omdat ik over een paar weken naar Noorwegen ga op een (vermoedelijk fantastische) bootreis. Hopelijk overkomen mij niet de verschrikkingen uit het gedicht!
Dit was het resultaat:
-
- Noorse Trui
-
- Noorse Trui
Ik heb een witte nail art pen gebruikt om op een makkelijke manier patronen te maken die eruit zien alsof ze gebreid zijn. Zelf brei ik niet, maar dat betekent niet dat er geen dingen bestaan die ik misschien zelf niet direct zou kopen maar er geweldig uit zien, zoals de plaatjes hieronder.
Yorkie
Theepot Trui
Hoe lief zijn deze?
Dus, als je creatief wilt doen met je nail art pen, probeer gewoon wat patronen uit en krijg dat knusse wintergevoel uit die mooie contrasterende laatste regel uit het gedicht terug!
Ik weet weer waar het me aan doet denken!
Sea Fever
By John Masefield
I must go down to the seas again, to the lonely sea and the sky,
And all I ask is a tall ship and a star to steer her by;
And the wheel’s kick and the wind’s song and the white sail’s shaking,
And a grey mist on the sea’s face, and a grey dawn breaking,
I must go down to the seas again, for the call of the running tide
Is a wild call and a clear call that may not be denied;
And all I ask is a windy day with the white clouds flying,
And the flung spray and the blown spume, and the sea-gulls crying.
I must go down to the seas again, to the vagrant gypsy life,
To the gull’s way and the whale’s way where the wind’s like a whetted knife;
And all I ask is a merry yarn from a laughing fellow-rover,
And quiet sleep and a sweet dream when the long trick’s over.
Haha, cool! Mooi gedicht 😀